|
می نشینم بررهش چشم انتظــــــــــار...مثل یک سکـــــــوت خیس....آدینه وار...
|
|
« هوالرئوف» 1. روسیاه تر از آن است که برایت سپید بنویسد قلمم ! 2. خیالم راحت است تیرگی خاک که چشم هایم را پرکند آفتاب به دیدنم می آید... 3. قرارمان فردا حرمت ایوان طلا...
____________ هی ...نوشت1: السلام علیک یاامام رئوف... هی...نوشت 2:من کبوترشده بودم درحوالی نگاهت... هی...نوشت3: ... « هوالرئوف» دنیا نانوایی بزرگیست و من مدتهاست که در صف ایستاده ام... می ترسم پیش از آن که نوبتم برسد ، بگویند : « تمام شد »
_____________ هی...نوشت 1: ... هی...نوشت 2: ... هی...نوشت 3: اللهم ارزقنا حج بیتک الحرام... «هوالرئوف » برف سپیدترین اتفاق زندگی اش بود دخترک کبریت فروش...
«هوالرئوف» خوشبختی اینجاست دراز کشیده روی مبل و مستند زندگی دیگران را می بیند آنقدر که هرچه شانه هایش را تکان می دهم بازهم باید چای بعد از ظهر را تنها بخورم...
_____________ هی...نوشت1 :... هی...نوشت 2: ... هی...نوشت 3: خدایا !... « هوالرئوف» شکوفه نمی دهد گل های روسری ات از وقتی اشک هایت را باگوشه ی روسری پاک می کنی...
_________________ هی...نوشت1: ... هی...نوشت 2: ... هی ...نوشت 3: خدایا !... «هوالرئوف» نمی شنوم صدای اذانت را جانم به حدّ ترخّص رسیده است مسافر تر از همیشه وصیت می کنم ؛ « قد قامت نماز را برقامت شکسته ام توبگو... » ______________ هی...نوشت 1: حدترخص : مکانی که مسافر به آن جا برسد ، دیوارهای شهر را نمی بیند صدای اذان را نمی شنود و نمازش شکسته است هی...نوشت 2 :اللهم عجل لولیک الفرج... هی...نوشت 3 : اللهم ارزقنا حج بیتک الحرام...
«هوالرئوف» رد می شد با غرور دختری شانزده ساله با کفش های اسپرت و چادر حریری که سیاهی را از چشم های تو خجالت می کشید باجه های تلفن کناره پیاده رو خبردار ایستاده بودند و تو زیرگوش تلفن همگانی پچ پچ می کردی و هیچ مشترک گرامی ای نمی دانست شماره همراه اش صفر نهصدو چند خواهد بود... *** در هیبت زنی که چین های پیشانی اش را در ژست مغرورانه ای پنهان کرده است و کفش های طبی اش برشانه ی پیاده رو سنگینی می کند هیچ مزاحمی نمی داند که شماره ی همراهش صفر نهصد و چند است... *** می بینی ؟ سرفه هایش زیاد شده ؟ تکه ای خاطره در گلویش پریده است... ______________ هی...نوشت1: ... هی...نوشت 2 : ... هی...نوشت 3 : ... |
 همیشه به خدا میگم نذاری دستم از تو دستت رها بشه! ربِ لاتکلنی الی نفسی طرفةَ عین ٍ ابداً |
