« هوالرئوف »

درکسوت بهار که آمدی

از کوچه های تغزّل

ترانه بارید از آسمان نگاهت

ستاره تابید بر باور من

آئینه رویید بر شانه های نهال...

***

کویر ،اما

تلخ و صبور

بر باوری عقیم

نهال را نهیب زد:

در فصل ازدحام عطش

رویای رویش؟! اندیشه ی محال؟!

- اما ندانست که آسمان درپی بهانه بودبرای بارشی لطیف -

:( :( :(

 نهال سفر کرد به ابعاد انزوا

وآئینه ، رو به زوال

ستاره در خود فرو شکست

ترانه ها : مرثیه های لال...

:( :( :(

فصل عطش گذشت

شد کوچه های باران

سرزنده و زلال

ودشت دوباره سبز گشت

 اما نهال...

هی ...نوشت1.چرا وقتی خودش میگه به من خوش بین باشید ...بازم ما بلد نیستیم بهش اعتمادکنیم

« من درنزد خوش بینی بنده ام هستم اگر به من خوش بین باشدبا او به خیر برخورد میکنم

واگر نباشد ،طبق گمانش با او برخوردمیکنم»بحارالانوار/ج70/ص366

هی...نوشت2. این فقط یه شعر نبود...

هی..نوشت3.دلم برای اون نهال می سوزه ...

« هوالرئوف»

السلام علیک یا بنت موسی بن جعفرعلیه السلام

درآبی اندیشه ام ،

مرغ سبکبالی پرید

شاهین پیر از جای خاست،

پرواز مرغک را چودید

مرغک خوش و شاد ورها،

درآسمان می کرد پرواز

شاهین ِخشم آگین، حریص

اندرپی این مرغ ناز

مرغک به سان یک غزال

شاهین چنان شیر زیان

آن دم مثال دشت بود

پهنای نیلی آسمان

ناگه خطر احساس کرد!

تعقیب دشمن راچودید

آسیمه سرپرواز کرد

رنگ از رخ مرغک پرید

***

مرغک به سان آدمی

شاهین چنان ابلیس بود

آمد مرا از خویش یاد

این قصه چون رخ می نمود

اندرپی راه نجات

می زد به هر بسته دری

زان رو که شاید باشدش

دراین بلا کس یاوری

***

افتاد برسویش به راه

نوری چودید از دورها

از گنبد معصومه(س) بود

این خواهر خوب رضا(ع)

***

آن خسته چون مأمن گزید

ابلیس نومیدانه رفت

مرغ از خطر چون وارهید

شاهین چو یک دیوانه رفت

روبر رهت بنهاده ام

من همچو آن مرغ حزین

باشد تمنایم نظر

بنگر مرا ای بهترین

دل نوشت: یافاطمة اشفعی لنا فی الجنه