« هوالرئوف »

درکسوت بهار که آمدی

از کوچه های تغزّل

ترانه بارید از آسمان نگاهت

ستاره تابید بر باور من

آئینه رویید بر شانه های نهال...

***

کویر ،اما

تلخ و صبور

بر باوری عقیم

نهال را نهیب زد:

در فصل ازدحام عطش

رویای رویش؟! اندیشه ی محال؟!

- اما ندانست که آسمان درپی بهانه بودبرای بارشی لطیف -

:( :( :(

 نهال سفر کرد به ابعاد انزوا

وآئینه ، رو به زوال

ستاره در خود فرو شکست

ترانه ها : مرثیه های لال...

:( :( :(

فصل عطش گذشت

شد کوچه های باران

سرزنده و زلال

ودشت دوباره سبز گشت

 اما نهال...

هی ...نوشت1.چرا وقتی خودش میگه به من خوش بین باشید ...بازم ما بلد نیستیم بهش اعتمادکنیم

« من درنزد خوش بینی بنده ام هستم اگر به من خوش بین باشدبا او به خیر برخورد میکنم

واگر نباشد ،طبق گمانش با او برخوردمیکنم»بحارالانوار/ج70/ص366

هی...نوشت2. این فقط یه شعر نبود...

هی..نوشت3.دلم برای اون نهال می سوزه ...