« هوالرئوف »

گم شده ام

در برهوت جنجالی شب

آسمان را می کاوم

به جستجوی "ستاره ای "

که نشان از "سحر " دارد...

***

منتشر می شود هرروز

موج های شوم فاصله

در روزنامه ی عصرگاهی دلم...

می گریزم از

تلاطم تکرار

به "ساحل " مهربان انتظارت

و دوباره به دلم فرصت می دهم

به اندازه ی "سلامی"

که از چشمم

سرازیر می شود...

***

می نشانم بذر واژه را ،

 باران را

وقف بارش می کنم

و "سبزی " غزل هایم را

نذر قبله گاه نامت

"سیصد و سیزده " بار متبرک می کنم...

دعا هایم را

به "سخاوت " دست های تو می سپارم...

ساعتم لبریز می شود

از دلهره ی تحویل !

هفت سین را چیده ام

و جای تو

کنار سفره چقــــــــــــــدر خالی ست...

___________

هی...نوشت 1: تا نیایی بهار بی معناست...

هی...نوشت2:اللهم عجل لولیک الفرج...

هی...نوشت 3:انشاالله تحویل سال رو جمکران دعاگوی دوستان هستم...

« هوالرئوف »

گرچه هنوز هم

ذهنم آغشته است

به ضرباهنگ های کودکانه ی شاد

تو از راه می رسی اما

سرزده و بی باک

و پابرهنه ، می دوی

میان هجاهای شعرم...

میان همین حرف های ساده ی معمولی...

می ایستی

درست پشت سرم

وقتی روبروی آینه می ایستم

و در نگاهم

ته نشین می شوی

من

تصویرم را

از آینه پس می گیرم

و باران

چشم های سرگردانم را

از بلا تکلیفی می رهاند...

هر روز

با غروب تبانی می کنی

که تاریکی را

به رخ خورشید بکشد...

می دانم

 که از تو گریزی نیست

و  آمدنت محتوم است...

اما

این یک خواهش نیست

هشدار است ؛

  مبادا ای غم

که دلم را

جز به غمش

مبتلا کنی...

_________

هی...نوشت 1: دلم را جز به غمش مبتلا نکنی..

هی...نوشت2:ختم مجربی ست یاد مدام او...

هی...نوشت3: خدایاااا !...

« هوالرئوف »

فصل اول

درخت

میزبان بال پرنده هایی ست

که سرخوشانه

پرواز را

زمزمه می کنند...

رود به اشتیاق دریا

می خواند

و قاصدک ها

می دوند دنبال هم

تا بی کرانه ی آسمان

اما

آنقدر بهار نیست

که گل های پیرهنم

شکوفه دهند...

***

فصل دوم

روز از گوشه ی ایوان

آویزان شده است

و شب پره ها

هر شب

در بزم مهتابی

می رقصند

افسوس آنقدر تابستان نیست

که گیلاس

ذائقه گنجشک ها را

شیرین کند...

***

فصل سوم

ابر می بارد

پنجره های ساکت

درختان اندوهگین دوطرف خیابان را

تماشا می کنند

نه آنقدر شاعرم

و نه آنقدر پاییز است

که فصل بی برگی را

زیر درختان قدیمی

قدمی بزنم...

***

فصل چهارم

باد می توفد

آسمان شیهه می کشد

خورشید

پایش را

از زندگی زمستان

کنار کشیده است اما

آنقدر سرد نیست

که پالتوی خز دارم را

از خواب زمستانی بیدار کنم...

فصل پنجم

برگ های تقویمم تمام می شود

این چندمین سال است

که برایم جدید نیست

پیراهن جدیدم را

نگه می دارم

برای فصلی که

نسیم عطر خنک ات را

به همراه می اورد

برای فصل پنجم زندگی ام ؛

فصل بی آرزویی...!

_________

هی...نوشت 1:فصل ها را می شمارم...

هی...نوشت 2:فصل پنجم را چشم به راه می مانم...

هی...نوشت3:خدایا !....

« هوالرئوف »

روی اعصاب کوچه ای راه می رفت

 - که بعداز هیاهوی نیمروز

تازه دراز کشیده بود

در هوای ابری بعدازظهر-

صدای وانت دوره گرد

که سماور شکسته می خرید و

فرش کهنه...

بازار خانه تکانی

داغ بود

حتی داغ تر

از چای سماور شکسته ای

که دختر همسایه فروخت

و مادرش

زُل زد

به اسکناس های مچاله ای

که نشانی نداشت

از خاطره ی چای عصرگاهی

در حیاط قدیمی...

 همسایه ی دیگری

کتاب های درسی پارسال را فروخت

و دخترش

بی دانش شد...!

بعداز ظهر ابری

محزون بود

صدای وانت دوره گرد

روی اعصاب من راه می رفت

خاطره می خرید ،

 اسکناس مچاله می داد...

_________________

هی...نوشت1:...

هی... نوشت2:...

هی... نوشت3:...

« هوالرئوف »

جسم بی روح مسافری

روی دست جاده خواهد ماند

و خیال پرتاول نرسیدن

خاطر عبور را

مکدر خواهد کرد

وقتی فاصله ها را

با قدم هایی حقیر

شماره کنم...

***

وصله ها نمی پوشاند

برهنگی اندوهی را

که بر شانه ی کبوتر بی بال دلم

می روید

و تلاش ها بی فایده است

هیچ واژه ای را

نمی توان به وصال

ترجمه کرد...

به تنگ آمده ام

وسعت حصار فاصله را

بیرون می زنم

از خودم

هجرت می کنم

به آغاز یک تکاپوی بی پایان...

ختم به خیر می شود

پنجره

اگر رو به باران

گشوه شود...

_________________

هی...نوشت 1: بیرون می زنم از خودم...به هوای تو...

هی...نوشت2:اگر از تو بنویسند ،

ختم بخیر می شود عاقبت واژه ها...

هی...نوشت3:

«هوالرئوف»

تقویم ها

در تب کسالت

روزها را

دست و پا می زنند

و عقربک ها

به جان ثانیه های بی تو

نیــــــــــــش...

***

و من

که بیش از این

از جهان انتظاری ندارم...

به تنگ آمده ام

روز های نبودنت را...

 زمین

برایم جاذبه ای ندارد

از وقتی مجذوب

آسمان نگاه تو شدم...

  در فصل خشک سالی ِ

بال و آسمان

  به پرواز مبتلا شده ام...

و در بیگاه روز های ابری

مثل سایه ای سیاه

 به خورشید مبتلا  ...

من

به تو مبتلا شده ام...

.

.

.

و چه ابتلای قشنگی ...!

________________

هی ...نوشت 1:من مبتلای تو شده ام....

هی...نوشت 2:ختم مجربی ست یاد مدام تو...

هی...نوشت 3 : السلام علیک یا مولای...