« هو الرئوف »

چشم در چشم مشبّک ها ، می نشینم رو بروی ضریح

خسته از لحظه های دلتنگی،می کنم رو به سوی ضریح

بغض سبز شیرینی ، می شود شکوفـــا بـــــــــاز

بــــــــاز ناگفته های دلم ، گرم گفت و گوی ضریح

می شود این دل حقیر ، باز از اشتیاق سرشار

باز عطشناکی نگاه من و بخشش سبوی ضریح

بــــــــاز التماس دستانم ، بــــــــاز احتیاج احساسم

باز هم دخیل می بندند،چشم هایم بر آبروی ضریح

می روم  ولی قلبم مانده در گوشه ی حرمت

می روم ولی در دل ، بـــاز مانده  آرزوی ضریح

_________________

هی... نوشت1: السلام علیک یا امام رئوف...

هی...نوشت 2: چشم هایم دخیل می بندند باااااااااز بر آبروی ضریح:(

 هی ... نوشت3: فقط خواستم دلتنگیمو به تصویر بکشم...خیلی اسیر وزن و قافیه نیستم...

هی...نوشت4: دلتنگم...دلتنگ:(