« هوالرئوف »

ترانه های نیمه تمام

به بُهت بدل شده اند

وعطر زخمی تازه

برشانه غزل هایم

قافیه ها را مصادره می کند...

واژه ها به من پناه می آورند

من، به ترانه

وترانه ها ، به تو...

***

روز در امتداد اندوه می دود

واز افول می گوید

و من

گیاه کوچک گلدان را می فهمم

ومَدّ اشتیاقش را

برای چشیدن نور...

***

می خواهم از تو بگویم...

بنویسم...

و تو را

چون مرهمی ، بر روح خسته ام تکثیرکنم...

ترانه هایم به بهت بدل شده اند

وزلال احساسم

کِدر شده است

و چون شیشه ای مات

با سنگی که گنجشکی را نشانه گرفته است

می شکنم...

***

برای تکثیر نور

باید زلال شد...

باید که مثل آینه بود...

اما کدر شد ه ام...:(

__________________________

_________

هی...نوشت1: واژه هایم در التهاب عجیبی نماز باران می خوانند

هی...نوشت 2: برای تکثیر نور باید زلال بود...اما کدرشده ام:(

هی نوشت 3: خدایااااااااااا ! هوامو داری ؟:(