باید آهسته گذشت

ازکنارچینه ها

آن مبادا که کند بیدار،صدای پایت

جوجه کوچک گنجشکی را؛ که درآغوش گل سرخ،

به یک ،خواب لطیف ،می نگرد...

بایدآهسته گذشت

ازکنارچینه ها

آن مبادا که برآشوبی ،خلوت سبز قناری هارا...

هان !

توکه برمی داری گام ها را باشتاب،

هیچ می اندیشی ،کآن سوی چینه خبرهایی هست؟

غنچه های گل سرخ ،یک به یک می شکفند ؟

چشمه جاری پای شبدر هاست؟ وبه خود عطر طراوت زده اند ،شاخه های اطلسی؟

وگل نیلوفر، سرنهاده است به ناز ، برسر شانه یک سرو بلند......؟

هیچ می دانی که مهمان است بهار،

درخم ساقه ی یک پیچک سبز؟

توکه برمی داری گام ها را با شتاب! چشم بگشای که نسیم ،

همرهت درسفراست...

پس بیا نرم وسبک ،گام بردار با نسیم

وبخوان همره او:« باید آهسته گذشت ،از کنار چینه ها

                                                       از کنار چینه ها ،باید آهسته گذشت....»