وقتي دل آسمانت مي گيرد
آسمانت بغضِ خفه ميکند
خلقِ پنجره، دل تنگ مي شود
و هيچ غزلي تو را تسکين نمي دهد
به آسمانت بگو ببارد
تا پنجره ات اشک بريزد و ...
تو را غزل ، غزل عشق
تسکين باشد