و اشکهايت که مي غلتند و سر ميخورند و سکوتت که پر ناله تر از هر فرياد است وقتي اين دو به هم ميرسند يک سکوت خيس از اشک دامنت را ميگيرد و غرق ميسازد ترا با خود شايد به يک خواب رويايي مسهمانت کند تا اميدت به پرواز درآيد از سوداي ققنوس خيالت