چقدر وبلاگتون زيبا و آرام کننده هست.

بغضي توي گلوم گير کرده بود و منتظر بهانه بود.

صداي نواي موسيقي وبلاگت و صداي بارونش بهانه اي شد براي مرواريد هاي غلطاني که گير کرده بودن توي دلم و راه چشمم رو گم کرده بودن.