« هوالرئوف »

به احترام باران

پیاده می روم

پس کوچه های باریک بی عابر را

پابرهنه...بی چتر...بی گاه...

***

برای بزرگداشت عصرهای مست

چای را

با شعر شیرین می کنم

و پیچک همسایه را

_ که به خاطر تو

سبز پوشیده -

از سردیوار

به حیاط خانه دعوت می کنم

درست وقتی

که یاد تو در من می پیچد...

و گندمزار را

وقف درنایی

که بالش را

جاگذاشته

در بی تابی روزهای سرد...

***

به پاس نیلوفر

مرداب را

به دریا وصله می زنم

وقتی موج ها

به بلوغ می رسند

و مسافران کشتی هایی را

که در لنگرگاه های متروک

پهلو گرفته اند

در بزم مهتاب

پیاده می کنم...

***

و به احترام بودنت

نفس می کشم...

_______________

هی ...نوشت1:به غم بگو روزهای نبودنت راسکوت کند...

هی...نوشت2:...

هی...نوشت3:خدایا ! هواموداشته باش...