[گل]حکايت شده است شخصي در حين سفر، از کنار روستايي گذر کرد که گورستان آن در بيرون روستا واقع شده بود. فرد مزبور نگاهش به سنگ قبرها افتاد و با شگفتي متوجّه شد تعداد زيادي از سنگ قبرها متعلّق به اشخاصي است که سقط شده اند. بقيه سنگ قبرها نيز مربوط به افرادي است که در سنين کودکي از دنيا رفته اند و سنگ قبري که مربوط به کسي باشد که در بزرگسالي از دنيا رفته است، وجود ندارد. براي آگاهي از سرّ ماجرا وارد آبادي شد و مشاهده کرد اغلب افراد آبادي کهنسالند و اين امر شگفتي او را دو چندان کرد. در نهايت، از يکي از آنها در مورد آنچه در گورستان آبادي ديده و آنچه در خود آبادي مشاهده کرده بود سؤال کرد. شخص مزبور پاسخ داد آنچه به عنوان سنّ شخص متوفّي بر سنگ قبرها مي نويسيم مربوط به سال هايي است که فرد مورد نظر پس از نيل به کمال معنوي در اين عالم زيسته است. لذا انها که پيش از نيل به کمال از دنيا روند را سقط شده به حساب مي آوريم و در مورد ديگران نيز تنها سال هاي زندگي پس از رسيدن به کمال را بر سنگ قبرشان ثبت مي کنيم؛ زيرا از نظر ما زندگي طبيعي و حيواني که با تولّد از مادر آغاز مي شود، حيات انساني نيست. تولّد روحاني شخص که آغاز حيات طيّبه ي اوست، ملاک زندگي انسان هاست.[گل]