خودم هيچ..دلم هيچ...لااقل حاجت چشمانم را روا کن:(

انشالله حاجت روا شي سکوت جان..

سلام:)

برو بابا....

من واقعا گفتم...اگه دلت ميخاد طوري ديگه فک کن...

واااااااااااااااااااي...نميدونم کدوم قسمت متنتو انتخاب کنم ....

...........

حيف که دلم نميخواد دلتنگ و غمگين باشي...وگرنه ازت ميخواستم هميشه اين طور قلم بزني...

جدا از استعارات و تشبيهات زيبايي که بکار بردي و فوق العاده بود...نميدونم ...حس ميکنم ...اين تاثير گذارترين نوشته اي که از تو دارم ميخونم....عالي بود...بدون هيچ تعارفي....خيلي به دلم نشست...خيلي...واقعا با دلت نوشتي...

دلم پراست

از تلاوت ناگفته ي پروازي

که صحن آزادي را

مرور کند...

امتداد خاک گرفته ي عطشي

از رواق دلتنگي مي گذرد

و در حوالي سقاخانه

ترانه ي تشنگي را

برايت

از بَر مي خواند...